Viering Sint Maarten in Voorschoten

Voorschoten ‘doet aan’ Sint Maarten. Bij een bezoek aan de (super)markt wordt er extra snoep ingeslagen voor het geval er op zaterdagavond 11 november kinderen aanbellen. Op zondagmiddag 12 november was er een Sint Maartenviering in de Dorpskerk. Voor alle kinderen tot en met groep 6 en de pappa’s, mamma’s, opa’s en oma’s die met hen meekwamen.

Door Josée Nan

Niet overal in Nederland wordt op 11 november Sint Maarten gevierd. Het was eerst iets voor de noordelijke provincies; langzamerhand heeft de traditie zich over Nederland verspreid. Op het feest van Sint Maarten gingen kinderen met een uitgeholde suikerbiet of koolraap met een kaarsje erin zingend langs de deuren om snoep of geld op te halen. Van oorsprong was het een bedelfeest waarbij de armen aan het begin van de winter aanklopten bij de welgestelden, die na de oogsttijd hun kelders en zolders vol hadden liggen met noten, fruit, ingemaakte groenten en gepekeld of gerookt vlees.

De naamgever van dit feest, de heilige Martinus (316-397), stond bekend om zijn generositeit. Als jong soldaat in het Romeinse leger ontmoette hij op zijn paard bij de stadspoort van Amiens een verkleumde bedelaar. De man strekte zijn hand uit voor een aalmoes, waarop Martinus zijn zwaard pakte en de helft van zijn mantel schonk. Nadien bekeerde hij zich tot het christendom, stichtte kloosters en werd bisschop van Tours. Na zijn overlijden op 11 november 397 werd zijn graf een bedevaartsoord. Hij werd vereerd vanwege de naastenliefde die hij tijdens zijn leven betoonde voor de minderbedeelden. In 650 werd hij heilig verklaard.

Tijdens de viering in de Dorpskerk vertelt dominee Anki Peper de aanwezige kinderen en hun begeleiders over Sint Maarten. Het wordt aanschouwelijk gemaakt doordat ridder Maarten op een stokpaard zijn entree maakt in de kerk en er verstopt onder de tafel een bibberende, dakloze jongeman vindt. Het lied dat hierna wordt gezongen, verhaalt ook over de geschiedenis van Sint Maarten, een ‘soldaat van de koning, met God in zijn hart’.

Na de kerkelijke viering gaan de kinderen aan de slag met het maken van de lampionnen. Niet met suikerbieten of koolraap maar met lege melkpakken en jampotten worden de mooiste lantaarns gemaakt. Hartjes, glitters en een kunstlichtje maken de creaties af. De bijeenkomst eindigt met een kleine optocht door het dorp en het zingen van het wereldse ‘Sint-Maarten, Sint-Maarten; de koeien hebben staarten; de meisjes hebben rokjes aan; daar komt Sint Martinus aan’.